Αυτό το «γουέστερν», που δεν έχει εξάσφαιρα και ηρωικές μονομαχίες ούτε ευθείες αναφορές με την αμερικανική μυθολογία, είναι η μικρή ευχάριστη έκπληξη της εβδομάδας. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια ορεινή περιοχή της Βουλγαρίας κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα. Ενα συνεργείο Γερμανών εργατών έχει «στρατοπεδεύσει» δίπλα σε ένα ποτάμι για την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού φράγματος. Η παρουσία τους θα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στο διπλανό χωριό, που φαντάζει ξεχασμένο στον χρόνο.
Η Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ σκηνοθετεί με αίσθηση αφηγηματικής πυκνότητας ένα χαμηλότονο κοινωνικό δράμα υπαρξιακών διαστάσεων. Ο κεντρικός ήρωάς της, ένας από τους Γερμανούς τεχνικούς, σταδιακά θα νιώσει μετέωρος στο χώρο, σε μια «μεθόριο» της σημερινής Ευρώπης που αντικατοπτρίζει την έρημο που βιώνει μέσα του.
Σε αυτή την μικρή ιστορία -που θέλει να συνδεθεί συνειρμικά στο μυαλό του θεατή με την ιστορία της Κατάκτησης της Δύσης- η Γκρίζεμπαχ αναζητάει την ταυτότητα του σημερινού επικυρίαρχου σε ένα αφιλόξενο μέρος στα Βαλκάνια, άλλοτε παρατηρώντας από απόσταση τον Γερμανό «Gastarbeiter» κι άλλοτε ανατέμνοντας την ψυχολογία του. Η δύναμη της ταινίας βρίσκεται στην υπόκωφη ένταση και σε μια διαρκή απειλητική ατμόσφαιρα που δημιουργεί αντίθεση με το φυσικό τοπίο.
Δημοσιεύτηκε στη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ 14-1-2018
